ரொம்ப நாளுக்கப்புறம் ஒரு அப்பா மகள் கதை. பிடிக்காதவர்கள் தொடராதீர்கள். புதுமையான கதை என்று சொல்ல மாட்டேன். ஆனால் அப்பா மகள் கதை பிடித்தவர்களுக்கு சூடேற்றும் கதை. பெண்சுகத்துக்காக ஏங்கும் ஒரு அப்பாவுக்கு நேர்ந்த கதை. படித்து பார்த்து உங்கள் கருத்துக்களை என்னுடன் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.
நான் என் வீட்டு காலிங் பெல்லை அடித்துவிட்டு காத்திருந்தேன். தீபிகா வந்து கதவை திறப்பாள் என்று எதிர்பார்த்திருந்த எனக்கு, ரேணுகா வந்து கதவை திறக்க, ஒரே ஆச்சரியம். தீபிகா என் இளைய மகள். காலேஜில் படிக்கிறாள். ரேணுகா என் மூத்த மகள். கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருடம்தான் ஆகிறது. இதே சென்னையில், மேற்கு மாம்பலத்தில் மாப்பிள்ளையுடன் வசிக்கிறாள். நான் ஆச்சரியத்தை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் கேட்டேன்.
“ஏய்.. ரேணு குட்டி.. வாட் எ சர்ப்ரைஸ்..? நீ என்ன பண்ற இங்க…? எப்போ வந்த…?”
“ஆப்டர்நூன் வந்தேன் டாடி…” ரேணு மலர்ந்த முகத்துடன் சொன்னாள்.
“சொல்லாம கொள்ளாம திடீர்னு கெளம்பி வந்திருக்க..? மாப்பிள்ளை வந்திருக்காரா…?”
“அவர் வரலை டாடி.. நான் மட்டுந்தான் வந்தேன்.. எனக்கு சும்மா உங்களை பாக்கணும் போல இருந்துச்சு.. அதான் கெளம்பி வந்துட்டேன்..”
அவள் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே நான் வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன். கையில் இருந்த ப்ரீஃப்கேஸை டேபிளில் வைத்தேன். கழுத்தில் கட்டியிருந்த டையை கழட்டி சோபாவில் வீசினேன். ள்பெல்டை தளர்த்தி சட்டையை எடுத்து விட்டுக் கொண்டேன். ஷூவை கழட்டி, ஸ்டேண்டில் வைத்தேன்.
“அப்புறம் ரேணு… உங்க வீட்ல எல்லாம் நல்லா இருக்காங்களா..?”
“ம்ம்.. எல்லாம் நல்லா இருக்காங்க டாடி..”
“வீட்ல வேற ஏதும் பிரச்னை இல்லையே…?”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை டாடி… ஏன் கேக்குறீங்க..?”
“இப்படி திடீர்னு நீ இதுவரை வந்ததில்லையே… அதான் கேட்டேன்…”
“நான்தான் சொன்னேனே டாடி… ஜஸ்ட் உங்களை பாக்கணும் போல இருந்துச்சு.. அவர்ட்ட சொல்லிட்டு கெளம்பி வந்துட்டேன்..”
“மாப்பிள்ளை உன்னை நல்லா வச்சிருக்காரா ரேணு…? அவங்க வீட்ல எல்லாம் எப்படி நடந்துக்குறாங்க…?
“அதுலாம் நல்லா பாத்துக்குறாங்க டாடி.. அதான் தேடித்தேடி நல்ல எடமா பாத்து என்னை கட்டிக் கொடுத்துருக்கீங்களே..? அப்புறம் என்ன…?” அவள் சொல்ல, எனக்கு
கொஞ்சம் திருப்தியாக இருந்தது.
“ம்ம்ம்.. சரிடா.. இளவரசி வீட்ல இருக்காங்களா..? இல்லை.. நீ வந்ததும் ஊர் சுத்த போயிட்டாங்களா..?”
“தீபியா..? இங்கேதான் இருக்கா டாடி.. அவ ரூம்ல படிச்சுட்டு இருக்கா…”
“சரி ரேணு.. நீ இரு.. டாடி கொஞ்சம் பேஸ் வாஷ் பண்ணிட்டு வந்துர்றேன்…”
“ஓகே டாடி.. காபி, டீ ஏதாவது போடவா…?”
“ம்ம்ம்.. டீ போடேன்.. ஸ்ட்ராங்கா…”
“ஓகே டாடி.. நீங்க பாத்ரூம் போயிட்டு வாங்க.. நான் போட்டு வைக்கிறேன்…”
நான் ஹாலுக்குள் நுழைந்து என் பெட்ரூமை நோக்கி நடந்தேன். போகும் வழியில் தீபிகாவின் ரூமை எட்டிப் பார்க்க, கம்ப்யூட்டர் முன்னால் அமர்ந்திருந்த தீபிகா, நிமிர்ந்து என்னை பார்த்து புன்னகைத்தாள். நான் முதலில் லுங்கிக்கு மாறினேன். அப்புறம் பாத்ரூம் நுழைந்து முகத்தை நன்றாக வாஷ் பண்ணிக் கொண்டேன். இப்போது கொஞ்சம் ஃபிரெஷாக இருந்தது. மறுபடியும் ஹாலுக்கு வந்தேன். டிவி ஆன் செய்து, சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டேன். ரேணு கொண்டுவரப் போகும் டீக்காக காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன்.
ஒரு இரண்டு நிமிடத்திலேயே ரேணு டீயுடன் வந்தாள். நான் பிசினஸ் நியூசில் இருந்து பார்வையை எடுக்காமலே டீயை வாங்கிக் கொண்டேன். டிவி பார்த்துக் கொண்டே, ஒவ்வொரு சிப்பாக டீயை உறிஞ்சினேன். ரேணு சோபாவில் எனக்கு அருகே வந்து அமர்ந்து கொண்டாள். புரியாவிட்டாலும் அவளும் என்னோடு சேர்ந்து பிசினெஸ் ந்யூஸ் பார்த்தாள். ஒரு ஐந்து நிமிடம். நான் டீயை முடித்து கப்பை கீழே வைத்தபோது, ரேணு உள்ளே திரும்பி சத்தம் போட்டாள்.
“ஏய்.. தீபி.. வாடி…”
“அவளை எதுக்கு கூப்பிடுற…?” நான் புரியாமல் ரேணுவை கேட்டேன்.
“ஒன்னும் இல்லை டாடி.. சும்மாதான்…”
தீபிகாவும் அவள் அழைப்புக்காகத்தான் காத்திருந்தவள் போல உடனே வெளிப்பட்டாள். விடுவிடுவென நடந்து வந்தவள், எனக்கு எதிரே கிடந்த சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டாள். என்னைப் பார்த்து அழகாக புன்னகைத்தாள். நான் மறுபடியும் என் பார்வையை டிவி மீது வீசினேன். சிறிது நேரம் நிலவிய மவுனத்தை கலைக்கும் வண்ணம், ரேணு திடீரென கேட்டாள்.
“மம்மி நம்மல்லாம் விட்டு போய் எத்தனை வருஷம் ஆகுது டாடி…?”
அவளுடைய இந்த திடீர் கேள்வியை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை.
“அதை எதுக்கு இப்ப திடீர்னு கேக்குற…?”
ஹாட் வேல்மா ஆண்டி காமிக்ஸ் வாசிக்கவும்
“சும்மா சொல்லுங்களேன்…”
“இந்த ஆகஸ்ட் வந்தா பனிரெண்டு வருஷம் ஆகும்…”
“மம்மி இல்லாம இருக்குறது.. உங்களுக்கு கஷ்டமா இல்லையா டாடி..?”
“கஷ்டந்தான் ரேணு.. எந்தப் புருஷனுக்கும் பொண்டாட்டி கூட இருக்குறப்போ அவ அருமை தெரியாது.. அவ இல்லாதப்பதான் அருமை தெரியும்…”
“நீங்க ஏன் வேற கல்யாணம் பண்ணிக்கலை டாடி..?”
“ஏய் ரேணு… என்ன கேள்வி இது..?”
“சொல்லுங்க டாடி… எனக்கு தெரிஞ்சுக்கணும்…”
“வேற கல்யாணம் பண்ண நான் நெனச்சு பாத்ததே இல்லை ரேணு.. வர்றவ உங்களை எப்படி வச்சுக்குவாளோன்னு ஒரு கவலை.. அதும் இல்லாம.. அரை கெழவனா ஆனப்புறம் யாரு எனக்கு பொண்ணு கொடுப்பா…? ம்ம்ம்…?”
“போங்க டாடி.. உங்களை பாத்தா கெழவன் மாதிரியா இருக்கு…? இந்த வயசிலையும் ஒரு நரை முடி கூட இல்லாம.. லைட்டா கூட தொப்பை இல்லாம.. உடம்பை ஃபிட்டா வச்சிருக்கிங்க.. பன்னெண்டு வருஷம் முன்னாடி காலேஜ் ஸ்டூடண்ட் மாதிரி இருந்திருப்பீங்க.. இப்போகூட உங்களுக்கு பொண்ணு தர்றதுக்கு க்யூல நிப்பாங்க.. அப்போ தந்திருக்க மாட்டாங்களா…?”
“ஹா… ஹா… என்ன ரேணு… டாடியை ரொம்பதான் வர்ணிக்கிற..? ம்ம்ம்…? சரி… நான் நெனச்சிருந்தா இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி இருந்திருக்கலாம்.. ஆனா பண்ணிக்கலை…”
“அதான் ஏன்னு கேக்குறேன் டாடி…?”
“எனக்கு எதுக்கு ரேணு இன்னொரு கல்யாணம்..? எனக்குதான் நீங்க இருக்கீங்க.. அது போதாதா..? இன்னொருத்தியை கட்டிட்டு இருந்தா மட்டும் இப்போ என்ன கெடைச்சிருக்க போகுது..? ம்ம்..?”
“பொய் சொல்லாதீங்க டாடி.. நல்லா யோசிச்சு சொல்லுங்க.. உங்களுக்கு வேற எதுவும் கெடைச்சிருக்காதா…?”
ரேணு என் கண்களையே கூர்மையாக பார்த்தபடி கேட்கவும், நான் சற்று தடுமாறினேன். அவள் எங்கே வருகிறாள் என்று எனக்கு தெளிவாக புரிந்தது. ஆனாலும் புரியாதவன் மாதிரி நடித்தபடி, அவளிடம் கேட்டேன்.
“வே…வேற என்ன கெடைச்சிருக்க போகுது.. ரேணு…?”
“சும்மா நடிக்காதீங்க டாடி… பொண்டாட்டி மட்டுமே குடுக்குற சுகம்னு ஒன்னு இருக்கே..? அது உங்களுக்கு கிடைச்சிருக்காதா…?”
அவள் தெள்ளத்தெளிவாக கேட்க, நான் அதிர்ந்து போனேன். குரலில் கொஞ்சம் கோபத்தை சேர்த்துக் கொண்டு கேட்டேன்.
“ரேணு… டாடிட்ட பேசுற பேச்சா இது…?”
“இதுல என்ன தப்பு டாடி..? நான் கேக்குறதுக்கு கரெக்டா பதில் சொல்லுங்க…”
நான் ஒரு ஐந்து வினாடி அவள் முகத்தையே வித்தியாசமாக பார்த்தேன். அப்புறம் பெருமூச்சு விட்டபடி சொன்னேன்.
“சரி ரேணு.. கெடைச்சிருக்கும்.. ஆனா நான் பண்ணிக்கலை.. இப்போ அதுக்கு என்ன..?”
“என்னை கேட்டா, நீங்க ரெண்டாவது கல்யாணம் பண்ணி இருந்திருக்கலாம் டாடி.. அப்படி பண்ணிருந்தா… இப்படி நீங்க பொம்பளை சுகத்துக்காக ஏங்க வேண்டிய நெலமை வந்திருக்காது…” ரேணுகாவின் பேச்சு எனக்கு எரிச்சல் மூட்டியது.
“என்ன பேச்சு பேசுற ரேணு…? இப்போ நான் பொம்பளை சுகத்துக்காக ஏங்குறேன்னு யார் சொன்னா…?”
நான் சொன்னதும் ரேணு என் கண்களையே கூர்மையாக பார்த்தாள். ஒரு கேலிப் புன்னகையுடன் கேட்டாள்.
“நெஜமாவே நீங்க பொம்பளை சுகத்துக்கு ஏங்கலை..?”
“இல்லை…” நான் பட்டென்று சொன்னேன்.
“பொய் சொல்லாதீங்க டாடி…”
“நான் ஏன் பொய் சொல்லப்போறேன்..? நான் அந்த சுகத்துக்கு ஏங்குறேன்னு உனக்கு யார் சொன்னா…? அதை சொல்லு முதல்ல…” நான் கோபமாக கேட்க, ரேணு சற்று நிதானித்தாள். பின்பு முகத்தை எங்கேயோ திருப்பிக் கொண்டு சொன்னாள்.
“தீபிதான் சொன்னா.. அவளையே கேளுங்க..”
ரேணு சொன்னதை கேட்டு நான் அதிர்ந்து போனேன். என் இளைய மகளா இப்படி சொன்னாள்…? நான் இப்போது என் கோபமுகத்தை தீபிகாவை நோக்கி திருப்பினேன்.
“தீ… தீபி… நீயா அப்படி சொன்ன…? ஏன்…?” நான் கேட்டதும் தீபிகா தலையை குனிந்து கொண்டாள். ஓரிரு வினாடிகள் அமைதியாக இருந்தவள், பின்பு மெல்ல சொன்னாள்.
நான் என் வீட்டு காலிங் பெல்லை அடித்துவிட்டு காத்திருந்தேன். தீபிகா வந்து கதவை திறப்பாள் என்று எதிர்பார்த்திருந்த எனக்கு, ரேணுகா வந்து கதவை திறக்க, ஒரே ஆச்சரியம். தீபிகா என் இளைய மகள். காலேஜில் படிக்கிறாள். ரேணுகா என் மூத்த மகள். கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருடம்தான் ஆகிறது. இதே சென்னையில், மேற்கு மாம்பலத்தில் மாப்பிள்ளையுடன் வசிக்கிறாள். நான் ஆச்சரியத்தை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் கேட்டேன்.“ஏய்.. ரேணு குட்டி.. வாட் எ சர்ப்ரைஸ்..? நீ என்ன பண்ற இங்க…? எப்போ வந்த…?”
“ஆப்டர்நூன் வந்தேன் டாடி…” ரேணு மலர்ந்த முகத்துடன் சொன்னாள்.
“சொல்லாம கொள்ளாம திடீர்னு கெளம்பி வந்திருக்க..? மாப்பிள்ளை வந்திருக்காரா…?”
“அவர் வரலை டாடி.. நான் மட்டுந்தான் வந்தேன்.. எனக்கு சும்மா உங்களை பாக்கணும் போல இருந்துச்சு.. அதான் கெளம்பி வந்துட்டேன்..”
அவள் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே நான் வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன். கையில் இருந்த ப்ரீஃப்கேஸை டேபிளில் வைத்தேன். கழுத்தில் கட்டியிருந்த டையை கழட்டி சோபாவில் வீசினேன். ள்பெல்டை தளர்த்தி சட்டையை எடுத்து விட்டுக் கொண்டேன். ஷூவை கழட்டி, ஸ்டேண்டில் வைத்தேன்.
“அப்புறம் ரேணு… உங்க வீட்ல எல்லாம் நல்லா இருக்காங்களா..?”
“ம்ம்.. எல்லாம் நல்லா இருக்காங்க டாடி..”
“வீட்ல வேற ஏதும் பிரச்னை இல்லையே…?”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை டாடி… ஏன் கேக்குறீங்க..?”
“இப்படி திடீர்னு நீ இதுவரை வந்ததில்லையே… அதான் கேட்டேன்…”
“நான்தான் சொன்னேனே டாடி… ஜஸ்ட் உங்களை பாக்கணும் போல இருந்துச்சு.. அவர்ட்ட சொல்லிட்டு கெளம்பி வந்துட்டேன்..”
“மாப்பிள்ளை உன்னை நல்லா வச்சிருக்காரா ரேணு…? அவங்க வீட்ல எல்லாம் எப்படி நடந்துக்குறாங்க…?
“அதுலாம் நல்லா பாத்துக்குறாங்க டாடி.. அதான் தேடித்தேடி நல்ல எடமா பாத்து என்னை கட்டிக் கொடுத்துருக்கீங்களே..? அப்புறம் என்ன…?” அவள் சொல்ல, எனக்கு
கொஞ்சம் திருப்தியாக இருந்தது.
“ம்ம்ம்.. சரிடா.. இளவரசி வீட்ல இருக்காங்களா..? இல்லை.. நீ வந்ததும் ஊர் சுத்த போயிட்டாங்களா..?”
“தீபியா..? இங்கேதான் இருக்கா டாடி.. அவ ரூம்ல படிச்சுட்டு இருக்கா…”
“சரி ரேணு.. நீ இரு.. டாடி கொஞ்சம் பேஸ் வாஷ் பண்ணிட்டு வந்துர்றேன்…”
“ஓகே டாடி.. காபி, டீ ஏதாவது போடவா…?”
“ம்ம்ம்.. டீ போடேன்.. ஸ்ட்ராங்கா…”
“ஓகே டாடி.. நீங்க பாத்ரூம் போயிட்டு வாங்க.. நான் போட்டு வைக்கிறேன்…”
நான் ஹாலுக்குள் நுழைந்து என் பெட்ரூமை நோக்கி நடந்தேன். போகும் வழியில் தீபிகாவின் ரூமை எட்டிப் பார்க்க, கம்ப்யூட்டர் முன்னால் அமர்ந்திருந்த தீபிகா, நிமிர்ந்து என்னை பார்த்து புன்னகைத்தாள். நான் முதலில் லுங்கிக்கு மாறினேன். அப்புறம் பாத்ரூம் நுழைந்து முகத்தை நன்றாக வாஷ் பண்ணிக் கொண்டேன். இப்போது கொஞ்சம் ஃபிரெஷாக இருந்தது. மறுபடியும் ஹாலுக்கு வந்தேன். டிவி ஆன் செய்து, சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டேன். ரேணு கொண்டுவரப் போகும் டீக்காக காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன்.
ஒரு இரண்டு நிமிடத்திலேயே ரேணு டீயுடன் வந்தாள். நான் பிசினஸ் நியூசில் இருந்து பார்வையை எடுக்காமலே டீயை வாங்கிக் கொண்டேன். டிவி பார்த்துக் கொண்டே, ஒவ்வொரு சிப்பாக டீயை உறிஞ்சினேன். ரேணு சோபாவில் எனக்கு அருகே வந்து அமர்ந்து கொண்டாள். புரியாவிட்டாலும் அவளும் என்னோடு சேர்ந்து பிசினெஸ் ந்யூஸ் பார்த்தாள். ஒரு ஐந்து நிமிடம். நான் டீயை முடித்து கப்பை கீழே வைத்தபோது, ரேணு உள்ளே திரும்பி சத்தம் போட்டாள்.
“ஏய்.. தீபி.. வாடி…”
“அவளை எதுக்கு கூப்பிடுற…?” நான் புரியாமல் ரேணுவை கேட்டேன்.
“ஒன்னும் இல்லை டாடி.. சும்மாதான்…”
தீபிகாவும் அவள் அழைப்புக்காகத்தான் காத்திருந்தவள் போல உடனே வெளிப்பட்டாள். விடுவிடுவென நடந்து வந்தவள், எனக்கு எதிரே கிடந்த சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டாள். என்னைப் பார்த்து அழகாக புன்னகைத்தாள். நான் மறுபடியும் என் பார்வையை டிவி மீது வீசினேன். சிறிது நேரம் நிலவிய மவுனத்தை கலைக்கும் வண்ணம், ரேணு திடீரென கேட்டாள்.
“மம்மி நம்மல்லாம் விட்டு போய் எத்தனை வருஷம் ஆகுது டாடி…?”
அவளுடைய இந்த திடீர் கேள்வியை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை.
“அதை எதுக்கு இப்ப திடீர்னு கேக்குற…?”
“இந்த ஆகஸ்ட் வந்தா பனிரெண்டு வருஷம் ஆகும்…”
“மம்மி இல்லாம இருக்குறது.. உங்களுக்கு கஷ்டமா இல்லையா டாடி..?”
“கஷ்டந்தான் ரேணு.. எந்தப் புருஷனுக்கும் பொண்டாட்டி கூட இருக்குறப்போ அவ அருமை தெரியாது.. அவ இல்லாதப்பதான் அருமை தெரியும்…”
“நீங்க ஏன் வேற கல்யாணம் பண்ணிக்கலை டாடி..?”
“ஏய் ரேணு… என்ன கேள்வி இது..?”
“சொல்லுங்க டாடி… எனக்கு தெரிஞ்சுக்கணும்…”
“வேற கல்யாணம் பண்ண நான் நெனச்சு பாத்ததே இல்லை ரேணு.. வர்றவ உங்களை எப்படி வச்சுக்குவாளோன்னு ஒரு கவலை.. அதும் இல்லாம.. அரை கெழவனா ஆனப்புறம் யாரு எனக்கு பொண்ணு கொடுப்பா…? ம்ம்ம்…?”
“போங்க டாடி.. உங்களை பாத்தா கெழவன் மாதிரியா இருக்கு…? இந்த வயசிலையும் ஒரு நரை முடி கூட இல்லாம.. லைட்டா கூட தொப்பை இல்லாம.. உடம்பை ஃபிட்டா வச்சிருக்கிங்க.. பன்னெண்டு வருஷம் முன்னாடி காலேஜ் ஸ்டூடண்ட் மாதிரி இருந்திருப்பீங்க.. இப்போகூட உங்களுக்கு பொண்ணு தர்றதுக்கு க்யூல நிப்பாங்க.. அப்போ தந்திருக்க மாட்டாங்களா…?”
“ஹா… ஹா… என்ன ரேணு… டாடியை ரொம்பதான் வர்ணிக்கிற..? ம்ம்ம்…? சரி… நான் நெனச்சிருந்தா இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி இருந்திருக்கலாம்.. ஆனா பண்ணிக்கலை…”
“அதான் ஏன்னு கேக்குறேன் டாடி…?”
“எனக்கு எதுக்கு ரேணு இன்னொரு கல்யாணம்..? எனக்குதான் நீங்க இருக்கீங்க.. அது போதாதா..? இன்னொருத்தியை கட்டிட்டு இருந்தா மட்டும் இப்போ என்ன கெடைச்சிருக்க போகுது..? ம்ம்..?”
“பொய் சொல்லாதீங்க டாடி.. நல்லா யோசிச்சு சொல்லுங்க.. உங்களுக்கு வேற எதுவும் கெடைச்சிருக்காதா…?”
ரேணு என் கண்களையே கூர்மையாக பார்த்தபடி கேட்கவும், நான் சற்று தடுமாறினேன். அவள் எங்கே வருகிறாள் என்று எனக்கு தெளிவாக புரிந்தது. ஆனாலும் புரியாதவன் மாதிரி நடித்தபடி, அவளிடம் கேட்டேன்.
“வே…வேற என்ன கெடைச்சிருக்க போகுது.. ரேணு…?”
“சும்மா நடிக்காதீங்க டாடி… பொண்டாட்டி மட்டுமே குடுக்குற சுகம்னு ஒன்னு இருக்கே..? அது உங்களுக்கு கிடைச்சிருக்காதா…?”
அவள் தெள்ளத்தெளிவாக கேட்க, நான் அதிர்ந்து போனேன். குரலில் கொஞ்சம் கோபத்தை சேர்த்துக் கொண்டு கேட்டேன்.
“ரேணு… டாடிட்ட பேசுற பேச்சா இது…?”
“இதுல என்ன தப்பு டாடி..? நான் கேக்குறதுக்கு கரெக்டா பதில் சொல்லுங்க…”
நான் ஒரு ஐந்து வினாடி அவள் முகத்தையே வித்தியாசமாக பார்த்தேன். அப்புறம் பெருமூச்சு விட்டபடி சொன்னேன்.
“சரி ரேணு.. கெடைச்சிருக்கும்.. ஆனா நான் பண்ணிக்கலை.. இப்போ அதுக்கு என்ன..?”
“என்னை கேட்டா, நீங்க ரெண்டாவது கல்யாணம் பண்ணி இருந்திருக்கலாம் டாடி.. அப்படி பண்ணிருந்தா… இப்படி நீங்க பொம்பளை சுகத்துக்காக ஏங்க வேண்டிய நெலமை வந்திருக்காது…” ரேணுகாவின் பேச்சு எனக்கு எரிச்சல் மூட்டியது.
“என்ன பேச்சு பேசுற ரேணு…? இப்போ நான் பொம்பளை சுகத்துக்காக ஏங்குறேன்னு யார் சொன்னா…?”
நான் சொன்னதும் ரேணு என் கண்களையே கூர்மையாக பார்த்தாள். ஒரு கேலிப் புன்னகையுடன் கேட்டாள்.
“நெஜமாவே நீங்க பொம்பளை சுகத்துக்கு ஏங்கலை..?”
“இல்லை…” நான் பட்டென்று சொன்னேன்.
“பொய் சொல்லாதீங்க டாடி…”
“நான் ஏன் பொய் சொல்லப்போறேன்..? நான் அந்த சுகத்துக்கு ஏங்குறேன்னு உனக்கு யார் சொன்னா…? அதை சொல்லு முதல்ல…” நான் கோபமாக கேட்க, ரேணு சற்று நிதானித்தாள். பின்பு முகத்தை எங்கேயோ திருப்பிக் கொண்டு சொன்னாள்.
“தீபிதான் சொன்னா.. அவளையே கேளுங்க..”
ரேணு சொன்னதை கேட்டு நான் அதிர்ந்து போனேன். என் இளைய மகளா இப்படி சொன்னாள்…? நான் இப்போது என் கோபமுகத்தை தீபிகாவை நோக்கி திருப்பினேன்.
“தீ… தீபி… நீயா அப்படி சொன்ன…? ஏன்…?” நான் கேட்டதும் தீபிகா தலையை குனிந்து கொண்டாள். ஓரிரு வினாடிகள் அமைதியாக இருந்தவள், பின்பு மெல்ல சொன்னாள்.
No comments:
Post a Comment